Bu adam ne büyük bir lütuftur dünyaya, ne hoştur, ne harikadır. Onun şarkıları olsun, konserleri, röportajları fazlasıyla harika fazlasıyla içten. Zaten yakışıklılıgından bahsetmiyorum, çünkü anlatılacak gibi değil yüzünün hoşluğu. Fena çekici bir tipi var.  Şarkıları söyleme tarzı olsun, ifadeleri olsun fazlasıyla farklı, resmen içinde yaşıyor. Onu dinlerken yanımda hissediyorum, ve onu sanki tanıyormuş, sürekli görüyormuş,i sıradan biriymiş gibi seviyorum.

Ben eskisine dönmek istiyorum, eski şeyleri yaşamak istiyorum seninle, bu küslük, bu konuşmamazlık olmuyor. Bunları görüyor musun, okuyor musun bilmiyorum fakat, olmuyor böyle. Eskisi gibi olsak, tartışsak, seni gıcık etsem falan, iyi olurdu. Ne kadar sürecek bu konuşmamazlık, ama bu soğukluğun yine sebebi sensin. Üstü kapalı cevaplarda duyguları okuyabilme gibi bi yeteneğim yok. Senin cevapların iyi mi kötü mü bilemiyorum, öyle olunca anlaşamıyoruz. Bir şey istedim, hayır dedin, kötü oldu yani. Ne vardı kabul etseydin de adam akıllı konuşsaydık. Neyse susuyorum ben, bekliyorum

Birbirimiz İçiniz

Bunca tesadüfler sonrası, beraber olmamak neden? Birbirimiz içiniz biz. Tartışmalar, konuşmalar, akıllarımızca laf çarpıtmalar, çok hoş bence. Başka biriyle böyle bir muhabbet hatırlamıyorum, farklısın. Ve seni bana oldukça yakın hissediyorum, böyle tam yanımdaymışsın gibi. Hep benimle ol istiyorum, bu şekil tartışmalar, konuşmalar olsun hep

Bir Anda Düşmek

Her şey iyi ve güzel gidiyorken neden bu soğukluk, dargınlık,kötü olmak? Fazlasıyla saçma bence. İyi olmayı hakediyoruz biz. Konuşmayarak iyi olamayız. Birbirimize fazlasıyla yakın davranmalıyız, hep beraber olmuş gibi. Birbirimizinmiş gibi. Bırakma beni mesela. Sevgili olmak zorunda değiliz, seni sevdiğimi bil yeter. En iyisi ol benimle, en güzeli..

Müzik huzur bence, fazlasıyla güzel. tabi doğru müziği bulduğun sürece. Aşırı huzurlu. Seni buradan bir alıyor hiç gitmediğin yerlere götürüyor. Bambaşka insanları akla getiriyor. Müzik bir bağımlılık bence

Yanlışmışsın

Nereye gidiyoruz, nereye koşuyoruz? Bana bir yerden bir ışık ver, bir şeyler söyle, senin ne istediğini, ne düşündüğünü bilmek istiyorum. Ne amaçla konuşuyoruz biz? Hatta şu an neden konuşmuyoruz? Sana nasıl davranacağımı bilmiyorum, çünkü seni tanımıyorum. Seni tam anlamıyla bilmek, tam anlamıyla tanışmak istiyorum. Bana kendini aç, bana seni göster. Seni hiç kimsenin bilmediği yönleriyle bilmek istiyorum, ben seni istiyorum.

Bakıyorum da değişken ya, bi iyi bi kötü. Hep iyi olması umuduyla açıyorum mesajlarını. Hep iyi olsun hep, hep. Onunla olabilir mi, ben mi kendimi kandırıyorum bilmiyorum, umarım olur, olsun, pls.

Seviyor muyum? Bilmiyorum. Bence evet. Kafam karışık. Sonuçta her ikimiz de birbirimize seni seviyorum demedik, kalpli malpli konuşmadık, açık değiliz yani. Ama konuşmak fena güzel onunla, şu anda hafiften trip atıyor gibi bana, yerim onu. Umarım kırmıyorumdur onu ve umarım o da bana aynı duyguları besliyordur. 5. sınıftan beri tanıyorum, 6. sınıfta okuldan gitti, 4 gün önce gördüm onu göz göze geldik, onun öncesinde de birkaç kez konuşmuştuk, rüyamda görmüştüm falan, huzurlu rüyalarr. Şimdi de bekliyorum mesajını, bakalım ya, ama o başka benım için öncesinden tanımışlık var sonuçta. Yeter mi onun için bu kadar? Yetmez tabii de bitireyim ben, sonrası bana özel kalsın..

Hayat hep aynı, insanlar, duygular, yaşanmışlıklar. Nedensizce monoton sürüyor hayat. İnsan istemiyor değil, bi atraksiyon olsun, hayatı değiştirelim. Sıradanlık sonuçta, sıkıyor.